‘Maar’
Is soms eigenlijk een raar woord

‘Maar’
is een soort elastiek
dat wat opheft
weer naar beneden trekt

Ik wil wel, máár…
Ik zou graag, máár …
Ik hoop dat, máár …

Er zit een vreemd soort energie
aan dat ‘maar’.

‘Maar’ als neerwaartse spiraal op een moment dat
de thermiek ons zou willen opheffen.

‘Maar’ zou beter ‘want’ kunnen zijn

Ik wil wel, wánt …
Ik zou graag, wánt …
Ik hoop dat, wánt …

Klinkt toch een stúk positiever!